چه خوب که می توانم خیره باشم

ریشه ی مبهم این سخاوت به ارگاسم می کشاند ام و نه فقط آن...آنقدر سیرابم می کند که می توان خیره هم نبود،

تو کار ات را خوب بلدی و نه من؛ تهمت اش را به ریش ِ خودت ببند ویرانگر،

اما بدان پیروز این میدان منم،

خیره می مانم برایت،خیره هم می میرم.